Onzichtbare krachten zichtbaar maken

Marouane Aissati is Jong Haventalent 2025. Op de ‘Dag van de Haven’ afgelopen december, kreeg hij op het podium van het Nieuwe Luxor Theater deze eervolle titel toegewezen. Marouane is werkzaam als crewcoördinator bij Boluda Towage en heeft zijn bekroning onmiskenbaar te danken aan zijn openheid – het werd een gesprek over de toekomst.

Al tijdens de vorige editie werd hij getipt om zich aan te melden voor de competitie Jong Haventalent, maar toen bedankte hij. Hij wilde zijn rol als crewcoördinator bij Boluda Towage – waar hij destijds net begonnen was – onder de knie krijgen én beter begrijpen welke visie hij wilde gaan uitdragen; daar was tijd voor nodig. Maar het afgelopen jaar was de tijd rijp. En zo blijkt: zij die zaaien, oogsten. Marouane werd afgelopen december, op de dag van de Haven, uitgeroepen tot Jong Haventalent 2025.

Marouane verschijnt met een grote glimlach op het scherm, we spreken elkaar online. Het is een paar uur voordat het weekend begint, maar daaraan toe lijkt hij allesbehalve. We gaan met elkaar in gesprek over die weldoordachte visie waar hij het publiek en de jury mee overtuigde. Nu staat het delen, het uitvoeren op het programma – te beginnen bij dit interview.

Beroepskeuzetest

Vraag je aan Marouane waar zijn liefde voor de haven ontstond, dan ligt het niet direct voor de hand. Want eerlijk is eerlijk, als kleine jongen droomde hij vooral van een carrière als profvoetballer. Niets menselijks is hem vreemd. Uit een typische ‘havenfamilie’ komt hij ook niet per se. Hij groeide op in Schiedam, zijn moeder werkte als docent en zijn vader als lasser (al was dat wel in de scheepsbouw).

Toen de voetbaldroom toch niet realistisch bleek: “Blessures enzo, je kent het wel”, zegt hij grappend, was het de maatschappelijke sector waar hij aan dacht toen hij op de mavo een studiekeuze moest maken. Toch deed hij een beroepskeuzetest – een stuk of 6 zelfs – en telkens kwam daar hetzelfde uit; de maritieme of logistieke sector zouden bij hem passen. Het werd dus een keuze vanuit zijn hoofd: het Scheepsvaart- en Transportcollege – laten we het proberen.

Pas een aantal jaar later – toen hij de Associate Degree Logistiek Management volgde aan de Hogeschool Rotterdam – voelde hij dat ook zijn hart mee ging doen. “We kregen een fictieve opdracht waarvoor we een transportroute moesten uitstippelen”, vertelt Marouane. “Er moesten steenkolen vervoerd worden van Zuid-Afrika naar Zwitserland. Hoe ga je dat op een efficiënte en duurzame manier doen, dat was de vraag. Toen dacht ik: ‘Ja, dit is een vette uitdaging, dit kan ik, dit wil ik’.”

Boluda Towage

Marouane deed door zijn studies, stages en bijbaantjes een heleboel ervaring op. Zo liep hij stage bij een autogroothandel waar hij ‘onderaan moest beginnen’, was zijn eerste ‘grote-mensenbaan’ een stage bij Broekman Logistics en werkte hij als bijbaantje als bezorger voor Albert Heijn om vervolgens stage te lopen als planner (van diezelfde bezorgers) bij Tempo Team (voor Albert Heijn). Op vijfentwintigjarige leeftijd bouwde hij al een behoorlijk cv op. En nu is daar sinds een jaar of twee zijn werk voor Boluda Towage. Hij werkt als crewcoördinator en is, zoals hij het zelf noemt, de spin in het web. “Boluda Towage is een internationaal havensleepbedrijf dat door middel van lokale kennis en expertise veilige havensleep-assistentie aanbiedt en garandeert aan klanten”, vertelt hij. “Dat doen we voor inkomende en vertrekkende zeevaartschepen.

Ook doen we weleens buitengewone assistenties, dat noemen we ‘specials’, die binnen de haven plaatsvinden bij grote dokkingen of float-on/-offs. Dan kun je denken aan olieplatformen of grote objecten die vervoerd moeten worden. We assisteren op verzoek van de kapitein/reder bij alle grote containerschepen, zeevaartschepen, gastankers en olietankers om de haven in te komen en de haven uit te gaan. Dat heeft ermee te maken dat ze zelf zo groot zijn, dat het lastig is om met lage snelheid te manoeuvreren in smalle ruimtes, of omdat ze het gewoon zelf niet kunnen en daarbij onze hulp nodig hebben. Dan komen wij eraan te pas. We zijn er ook als het gaat om veiligheid. Als het keihard aan het stormen is bijvoorbeeld, dan helpen en handelen wij waar nodig.”

Marouane zijn rol is ervoor zorgen dat de communicatie tussen al die partijen goed verloopt. Daarvoor is hij continu aan het schakelen, maar is hij vooral het aanspreekpunt. Hij doet dus alsnog mensenwerk. “Er gebeurt best wel veel”, vertelt hij. “We zijn continu planningen aan het maken, maar als die dan net af zijn, blijkt er weer een spoedje tussen te komen en moeten we weer schakelen.” Dat is waar Marouane goed in is én wat hij leuk vindt. “Het is telkens puzzelen, ik vind het leuk om op een creatieve manier naar oplossingen te zoeken.”

Het onzichtbare zichtbaar

Aan het verkozen worden tot Jong Haventalent ging een heel traject vooraf. Een pitch voor een jury – niet de minste namen volgens Marouane – een video opnemen, campagne voeren, stemmen winnen. En vervolgens bij de bakker vooraan in de rij staan en vanachter horen; ‘hey Marouane ik stem op jou’, “dat was wel een leuk moment ja”. De avond in het Luxor Theater was volgens hem ook een rijke ervaring op zich. Het was spannend, er was veel trots, zijn familie en vrienden waren er en op het moment dat hij zijn naam hoorde dacht hij: yes! “Al weet ik niet meer wat ik op het podium gezegd heb toen ik won, er ging zoveel door me heen.”

Maar over zijn missie dus. Die luidt: “Ik wil de onzichtbare krachten zichtbaar maken”, vertelt hij. “Alle mensen die de haven dag en nacht 24/7 draaiende houden, die blijven naar mijn mening te onopgemerkt, ik vind dat zij meer credits verdienen voor hun werk. Ik wil laten zien wie de Rotterdamse haven op de achtergrond zo groot en geroemd maken. Zo hebben de mensen of jongeren die voor een keuze staan wat betreft het werk dat ze willen gaan doen, ook een beter beeld van wat de haven te bieden heeft.”

Marouane groeide op in Schiedam, maar zag dat er een heleboel mensen helemaal niet bekend zijn met wat er allemaal in de Rotterdamse haven gebeurt – hij was er ooit één van. Tijdens het voetballen op straat zag hij wel eens een boot langsvaren, maar daar bleef het dan ook bij. Nu wil hij de wereld laten zien waar hij onderdeel van is geworden. “Ik ben nu bezig met het uitstippelen van een route. Ik wil regelmatig in beeld komen bij mensen, door filmpjes op te nemen, door les te geven, een bedrijfsbezoek of meeloopdagen te organiseren en door evenementen bij te wonen.”

Wilde dromen

Zijn toekomst draait om de haven, dat weet Marouane vrij zeker. Hij is nog lang niet klaar met het optimaliseren van processen, met het werk dat hij nu doet. Maar als hij écht mag dromen – “ja daar denk ik de laatste tijd steeds meer over na” – dan volgt hij het voorbeeld van zijn twee zussen en moeder op. “Die zitten in het onderwijs, dat begint me steeds meer te trekken. Als ik op vijfenveertigjarige leeftijd denk: ik heb een heleboel ervaring opgedaan, dan zou ik me wel willen laten omscholen. Dan wil ik al mijn kennis weer doorgeven aan een nieuwe generatie. Net zoals ik nu ook mensen wil inspireren en verhalen wil delen. Maar goed, dat zijn wilde dromen”, zo rondt hij af. Zo verenigt Marouane het maatschappelijke en het logistieke. Het hart en het hoofd. De mensen en de haven. Klaarblijkelijk hét recept voor een eervolle titel.