Spetters en stroop

Rotterdam is een werkstad, maar ook een speelstad en een eetstad. Aan de Parkhaven staat een ondernemer die zichzelf “maar een bescheiden vent” noemt, terwijl hij ondertussen een onderneming bouwde met veertien varende objecten en 175 collega’s. Christoffel Wielders (48) is oprichter van de Rotterdam Leisure Group en de motor achter de Pannenkoekenboot, de iconische Splashtours en partyschepen in alle soorten en maten.

“Ik weet niet beter”, vertelt Christoffel wanneer we naar zijn liefde voor de scheepvaart en de Rotterdamse haven vragen. “Mijn vader heeft op de grote vaart gevaren, gebaggerd over de hele wereld. Nadat mijn zusje en ik op de wereld waren gekomen in Delfzijl, werd hij verkeersleider bij de verkeerscentrale in Hoek van Holland. Daarnaast had hij later met enkele collega’s al een partyscheepje waar ik als tiener ook af en toe meehielp.”

Doe wat je leuk vindt
De Pannenkoekenboot is de plek waar het voor hem écht begon. “Ik was achttien. Gewoon als bijbaantje. Het was een plek waar ik gewaardeerd werd. Dan ontwikkel je jezelf en gaat de wereld langzaam voor je open.” Over zijn studietijd is hij eerlijk: “Ik heb van alles geprobeerd, hbo, Rechten… niet voltooid. Het was veel te leuk op de Pannenkoekenboot… Mijn vader zei: je moet doen wat je leuk vindt, niet wat er van je verwacht wordt. Die les geef ik nu ook door aan mijn kinderen, al wil ik wel graag dat ze hun studie afmaken”, knipoogt hij.

Zwarte Zwaan
Medewerker bediening, pannenkoekenbakker, Christoffel deed van alles. Er kwam een filiaal in Rhenen bij. Toen vroegen ze: zou jij dat niet willen aansturen? Terwijl ik nog studeerde! Ik ben het toch gaan doen. Je eigen ploeg opzetten, alles uitvogelen. Fantastisch.” Die keuze werd bepalend in zijn leven. Twee jaar later volgde Nijmegen.

De ondernemer in hem werd wakker toen een beoogde overname van de Pannenkoekenboot “maar duurde en duurde”. “Toen ben ik een lasergame in de kelder van een drijvend restaurant, de Zwarte Zwaan, in de Parkhaven begonnen. Duizend man per week vanaf dag één. Het liep beter dan het restaurant, dat uiteindelijk failliet ging. Toen heb ik het restaurant er ook maar bij genomen. Beetje onderschat hoor — een restaurantbedrijf is ingewikkeld — maar het lukte.”

Rijden en drijven
Al vrij snel kwam Splashtours op zijn pad. “We zijn dat avontuur aangegaan en hebben die gele bussen zelf laten bouwen.” Het zaadje voor het idee werd eerder geplant, bij Market Garden-herdenkingen in Nijmegen, waar oude amfibievoertuigen het water in gingen. Hoe voelt zo’n gele reus die de Maas in duikt? Christoffel glimlacht. “Op de weg is het een monster — 12 en 14 meter lang, 4 meter hoog. In het water is het slechts een drijvende container. Mega stabiel. Het schip zit anderhalve meter onder water, daardoor maakt hij die heen-en-weer-beweging niet. Je ziet alles. Net als op een rondvaartboot: de skyline, de bruggen. Het is heel veilig.”

Van pannenkoek tot private party
Drie Pannenkoekenboten — Rotterdam, Nijmegen, Amsterdam. Twee Splashtours-bussen in Rotterdam. Rondvaartboten Liza, Nehalennia en nieuwste aanwinst Brandaris. En vier tenders van de SS Rotterdam, die witte bootjes met oranje dakjes. “Voor elke groepsgrootte hebben we een antwoord: tot 25 personen met die tenders, tot 70 op de Liza, tot 150 op de Brandaris en tot 200 op de Nehalennia.”

‘ALS JE DE HAVEN EN HAAR GESCHIEDENIS LAAT VERDWIJNEN EN ALLEEN MAAR HUIZEN ROND DE RIVIER ZET,VERLIEST DE STAD HAAR CHARISMA.’

Ondertussen draait de Pannenkoekenboot overuren. “We scoren hoog op Google, hebben veel herhaalbezoek. Het is elke dag kneiterdruk. In Rotterdam bakken we zo’n 160.000 pannenkoeken per jaar. Het recordaantal pannenkoeken dat één persoon op kon op één vaart? Tweeëntwintig stuks! Zo’n YouTuber, hè”, grijnst hij. Over de kwaliteit is Christoffel duidelijk: “Een pannenkoek moet rond zijn, bruin en gaar. Dat is het. Mijn eigen favoriet: spek met stroop. En ja, ik sta nog geregeld naast de jongens te bakken.”

Haven als podium
Vraag Christoffel naar de rol van de haven voor zijn bedrijf en zijn ogen lichten op. “De haven is alles. Wij pakken tijdens onze tours veel skyline, maar ook de Waalhaven.

De Maasvlakte of andere industriehavens zijn te ver weg voor wat wij doen. Die skyline verandert voortdurend, wordt hoger, beweegt. En op het water sta je niet in de file. Je vaart er in alle rust langs. Dat is genieten.”

Zijn liefde voor beleving mengt moeiteloos met nuchtere observatie. “Ik begin te snappen wat mensen leuk vinden. Er is een soort drang om samen iets te beleven. Wij spelen daarop in: lasergamen, escape experiences, minigolf, Splashtours. Iedereen heeft het naar zijn zin.”

‘IK ZIE DE VRIJETIJDSSECTOR ALS GEHEEL. IK GA GOED OP MIJN GEVOEL AF. ALS IETS BIJ ONS PAST EN LEUK IS, DAN GA IK ERVOOR.’

Stoppen is ook ondernemen
“Ik zie de vrijetijdssector als geheel. Ik ga goed op mijn gevoel af. Als iets bij ons past en leuk is, dan ga ik ervoor. En dan heb ik het nog niet eens doorgerekend.” Zijn nieuwste project? “Schiedamse Dijk, De Leuven: een social gaming café. Een cocktailbar waar je hoogwaardige spellen kunt spelen. Leisure vermengd met horeca. In Engeland zie je dat al meer: pubs worden spelplekken met bowling, darts, minigolf. Dat sfeertje willen we hier neerzetten, maar dan op z’n Rotterdams.”

Zoveel ballen in de lucht houden vraagt om discipline. Christoffel lacht. “Het is niet meer alleen voor de leuk. Het is nu een grote onderneming, met 175 collega’s en een fantastisch managementteam. Ik ben heel impulsief. Morgen kan ik iets zien en denken: ‘dit moeten we doen’. Onderweg denk je soms: ‘was dit wel een goed plan?’ Daar is het team voor. En ja, soms is stoppen óók ondernemen. We hebben een hop-on hop-off-bus geprobeerd. Niemand kwam. Dit kun je ook niet meer uitleggen: een grote dieselbus die rondjes rijdt met tien mensen. Dan moet je stoppen. Dat hebben we gedaan. Proberen, leren, bijsturen.”

Gasten eerst
Waar het echt om draait? “De uitdaging in dit vak is telkens je gasten opnieuw blij maken. De kwaliteit moet hoog blijven. Alle collega’s krijgen gasttevredenheidstraining. En bij sollicitaties kijk ik éérst naar vriendelijkheid en uitstraling, dán naar wat iemand kan. Ik heb een hekel aan vervelende mensen of types met een kort lontje — dat werkt niet in onze branche. Het begint bij lief en vriendelijk.”

Zelf zoekt Christoffel ontspanning aan zee of langs de Maas. “Even naar het strand, zwemmen in zee zolang het weer het toelaat. Of in de stad aan de kade zitten met een lekkere lunch, bootjes kijken, met vrienden of familie. Ik ben snel blij.” Een vrije dag in de stad vult zich vanzelf. “Rotterdam is groot en toch klein: in een half uur loop je van de Euromast naar Centraal. Terrasje pakken bij Prachtig, later eten bij Bar Bu of River Bar. Ik vermaak me wel.”

Niet lullen, maar poetsen
De veelgeciteerde Rotterdamse mentaliteit is voor Christoffels ondernemerschap een ongeschreven regel. Hij lacht. “Wij laten het bier niet warm worden. Zien we een kans, dan pakken we ’m. We laten dingen niet lang liggen. Neem die locatie aan de Schiedamse Dijk. We wachten op de vergunning, dat duurt lang, maar we pakken door.” En de rekensom? “Het begint bij een leuk idee. Ik reken pas daarna. Bij een nieuwe start maak je eerst verlies, daarna ga je finetunen en hard werken.”

Blik vooruit
Dromen zijn er altijd. “Ik wil heel graag een nieuwe, grotere Pannenkoekenboot bouwen. En dan een nieuwe locatie vinden.” Tegelijk kijkt Christoffel met zorg naar de grotere context van zijn speelveld: de haven zelf. “Als de grote industrie niet meer in Rotterdam kan zijn — door stikstofbeperkingen bijvoorbeeld — en bedrijven vertrekken naar het buitenland, dan verdwijnt óók een reden om een rondvaart te maken. Als je de haven en haar geschiedenis laat verdwijnen en alleen maar huizen rond de rivier zet, verliest de stad haar charisma. Dat is geen politiek statement, maar liefde voor de haven.”