‘Door je als bedrijf open te stellen, word je alleen maar rijker’

Werkzaam als career coach voor Port of Opportunities koppelt Paula Dijkstra internationale nieuwkomers aan de juiste vacatures in de Rotterdamse haven en industrie. De Oekraïense Yevhen kwam zo in dienst bij de VT Group, waar Jordy van Eekelen als HR manager werkt. Een succesvolle samenwerking met een groter verhaal. Door je als bedrijf open te stellen, word je alleen maar rijker, concluderen de twee.

Wat Port of Opportunities anders maakt dan alle andere recruitmentbureaus in de Rotterdamse haven? Je zult tussen de werkzoekenden geen geboren en getogen Nederlanders tegenkomen. Het bedrijf richt zich namelijk enkel en alleen op internationale nieuwkomers. Het was oprichter Max Sips die destijds besloot in het gat te springen van mensen die de banenmarkt lastig konden bereiken en de vacatures die maar niet gevuld werden.

Het wervingsbureau is nog geen jaar oud, maar ze hebben inmiddels al bewezen een mooie bijdrage te leveren aan de Rotterdamse banenmarkt. Door niet enkel in dezelfde vijver aan werkzoekenden te blijven vissen, maar zelf een nieuwe vijver te creëren, werd Port of Opportunities geboren.

Begeleiding
Oekraïne, Iran, Turkije, Italië en Colombia, het is een greep uit de landen waar de nieuwkomers vandaan komen. Inmiddels zijn er al ruim veertig mensen direct gekoppeld aan een duurzame baan in de havenregio. Bij enkele tientallen mensen heeft PofO een bemiddelende rol gespeeld. Paula Dijkstra, werkzaam als career coach bij Port of Opportunities, vertelt dat een combinatie van een aantal factoren belangrijk is in haar werk. “We moeten de cultuur in de bedrijven van de Rotterdamse haven kennen, een gezonde dosis mensenkennis hebben en de juiste begeleiding bieden aan werknemer én werkgever. Als dat allemaal goed op elkaar afgestemd is, kunnen er hele mooie samenwerkingen ontstaan.”

Want dat er veel mensen met mooie kwaliteiten rondlopen in Rotterdam en omgeving maar de weg niet konden vinden naar de juiste baan in de haven, is voor Dijkstra inmiddels duidelijk. Het is volgens haar nog best wel een gesloten wereld. “Zeker als je niet bekend bent of geen Nederlands spreekt, is het lastig”, vertelt ze. “We zeggen als Nederlanders vaak: ‘we staan open voor alles en iedereen en we hebben geen vooroordelen’, maar uiteindelijk blijkt dat in de praktijk tegen te vallen. Bij Port of Opportunities zien we die mogelijkheden wel en begeleiden we nieuwkomers daarin.”

Bosje bloemen
Het is dankbaar werk volgens Dijkstra. “Laatst kwam er iemand vanuit Den Haag in de stromende regen met een bos bloemen en chocolaatjes naar ons toe om ons te bedanken voor een nieuwe baan”, vertelt ze. Hij was al een hele tijd in Nederland als statushouder en kon maar niet aan de bak komen. Niemand wilde hem helpen. Hij was zo blij dat hij nu kon gaan zorgen voor zijn vrouw en drie kinderen. Dan denk je, daar doe ik het voor.”

Een aantal maanden geleden klopte Dijkstra bij Jordy van Eekelen aan die werkzaam is als HR Manager bij de VT Group. “Ze stelde de Oekraïense Yevhen bij ons voor”, vertelt van Eekelen. “Toevallig waren wij op zoek naar mensen. Hij had een goed cv, de juiste werkervaring en ik zag dat zijn motivatie goed was. Eerder keken we misschien sneller naar de Nederlandse jongens, maar nu ervaren we ook dat een andere afkomst totaal geen belemmering hoeft te zijn. Je loopt juist heel veel diamantjes mis als je er niet voor open staat.”

Koffiepauze
De vooroordelen die volgens van Eekelen bestaan over buitenlands personeel blijken helemaal niet te kloppen. “Wij denken als Nederlanders altijd dat we het hardste werken van iedereen, maar in de praktijk blijkt het toch wat minder zwart-wit”, vertelt de HR Manager. “Nederlanders zijn gewend op gezette tijden koffiepauze te houden, buitenlands personeel moet je op dit soort momenten naar binnen trekken en ze verplichten pauze te nemen.”

Dijkstra beaamt deze observatie. “Ik verbaas me elke keer weer dat ik met regelmaat mensen spreek die zeggen: veertig uur werken? Ik wil wel zestig tot tachtig uur werken. Dan moet je ze echt uitleggen dat dat hier niet mag, dat we met een arbeidstijdenwet te maken hebben. Ik voel me dan altijd een hele naïeve Nederlander. Jeetje, denk ik dan, je wilt écht zo veel uren werken. Sommigen hebben een gezin, en je hebt toch ook een privé leven? Wij als Nederlanders zijn daar heel erg mee bezig. In andere culturen zit dat anders in elkaar. Ik ben er eerlijk gezegd nog niet helemaal achter hoe dat dan werkt.

Grapjes
En of die culturen elkaar dan niet bijten op de werkvloer? “Nee”, vertelt Dijkstra. “Wat ik tot nu toe heb meegemaakt werkt. De voorwaarde die wij hebben is dat de mensen die wij spreken ook Engels spreken. Daardoor kan er in ieder geval goed gecommuniceerd worden. Tuurlijk, sommige Nederlandse grapjes kun je niet vertalen naar het Engels, je kunt niet alles uitleggen. Maar de meeste mensen staan er echt wel voor open om het allemaal te leren.” “Dat ervaar ik ook met Yevhen”, vult Van Eekelen aan. “Hij is goed geïntegreerd, is pienter en spreekt goed Engels, het beste, op de manager na, denk ik. We kunnen elkaar ook een beetje plagen, dus het ijs was al snel gebroken. Je merkt dat het goed loopt. Hij moet zich natuurlijk bewijzen want hij moet het werk uitvoeren, maar wij moeten hem thuis laten voelen. Uiteindelijk is dat ook de verantwoordelijkheid van de werkgever.”

Schaarste
Dat het krap is op de arbeidsmarkt, dat ziet Van Eekelen duidelijk ook. “Door corona hebben er denk ik veel mensen zich afgevraagd wat ze echt wilden gaan doen. Daardoor heeft er verschuiving plaatsgevonden. Nu staan er heel veel dezelfde vacatures open. Het is tegenwoordig meer een sollicitatiegesprek voor de werkgever in plaats van de werknemer. Wij moeten iemand overtuigen om bij ons te komen werken. Er is namelijk zoveel vraag.” Zelf rolde de HR manager met toeval de binnenvaartwereld in, maar is ervan overtuigd tot zijn pensioen te blijven. “Het is voor velen best wel een onbekende wereld waardoor de banen ook minder populair zijn. Maar als je eenmaal geproefd hebt van de haven, wil je er niet meer weg. Dat zie ik bij mezelf, maar ook bij de mensen om me heen. Ik ken weinig andere sectoren waar mensen zoveel passie hebben voor hun vak. Werknemers hebben thuis foto’s van schepen en vlaggen staan. Ik ken geen een schilder die kwasten aan de muur heeft hangen. Dat omschrijft wel echt de havenmentaliteit.”

Dat die passie voor de haven moet groeien is volgens Dijkstra bij iedereen zo. Ze ziet bij de nieuwkomers in ieder geval wel de fascinatie over wat er allemaal te zien is. “Ik ga altijd met ze mee naar een sollicitatiegesprek en wanneer ik dan met ze door de haven rijd, zie ik de verbazing in hun ogen. Ze zitten dan naast me in de auto en zeggen: wow, dit is echt immens. Ze denken dan bijvoorbeeld aan de haven in Odessa die al groot is. Maar de Rotterdamse is nog vele malen groter en indrukwekkender. Daar begint het bij.”

‘We merken dat we begonnen als een olievlekje, dat nu steeds groter wordt.’

Olievlek
Groeien, meer mensen op de juiste plek krijgen en meer mooie verbindingen maken, dat is het doel van Port of Opportunities.Uitbreiden naar Amsterdam, Vlissingen of misschien wel Antwerpen.De dromen zijn er volop. “Maar eerst Rotterdam goed in de vingers krijgen”, concludeert Dijkstra. “We merken dat we begonnen als een olievlekje, die nu steeds groter wordt. We zijn met iets goeds bezig en dat gaan we alleen maar beter en groter maken.”