Mensen maken het verschil

Als jonge EAO-student Commerciële Economie liep ik ooit stage bij een Belgisch bedrijf dat staaldraad produceert.
Wat vond ik die producten saai! Ik zag mezelf eerder in de Fast Moving Consumer Goods (FMCG) werken, zoals bij P&G of Unilever. Hun verkoper vertelde me destijds dat bij grote consumentenmerken de klanten meestal anoniem zijn, terwijl je in de staaldradenmarkt met elke klant een persoonlijke relatie opbouwt. “Tuurlijk,” dacht ik.

Na mijn studie begon ik als rechterhand van een ondernemer met modewinkels. Mode was (en is nog steeds) mijn passie. Maar ik ervaarde die wereld al snel als opportunistisch. Na een paar maanden wist ik vooral wat ik niet wilde. Vervolgens als intercedent in Spijkenisse kon ik bij vele bedrijven in de keuken kijken. En na een jaar stelde ik mezelf voor bij ARCO Chemie, nu LyondellBasell (LYB).

Inmiddels, 36 jaar later, werk ik er nog steeds met veel plezier. Mijn kinderen verklaren me voor gek. Waarom ik er al zolang zit? De mensen met wie ik mag samenwerken dagen me uit. Elke dag opnieuw. Ik heb in het buitenland gewoond en gewerkt, een ervaring die ik iedereen
kan aanbevelen. De laatste 15 jaar vervul ik wereldwijd commerciële rollen waarbij ik met mensen uit verschillende culturen aan tafel zit. Ik denk dan vaak terug aan die verkoper van staaldraden, die me wees op de waarde van menselijk contact in een kapitaalsintensieve industrie. Hij had gelijk.
Het grote voordeel van een bijna levenslange internationale ervaring binnen een industrie, is dat je een brede kijk
krijgt op de ontwikkeling ervan. Momenteel zijn we als samenleving bezorgd om ons klimaat en het afvalprobleem. Hier werken we als haven en industrie keihard aan. De uitdagingen, successen en ook moeilijke gesprekken hierover deel ik graag in mijn toekomstige columns.

Toen ik eind jaren 80 begon in de chemische industrie, was deze nog volop in ontwikkeling. Veiligheid was destijds geen gegeven zoals nu. We hebben er afgelopen decennia alles aan gedaan om veiligheid in ons DNA te krijgen. Met succes. We hebben nu een van de hoogste veiligheidsscores in de industrie. Een onveilige situatie is voor ons nooit acceptabel.

Ik ben ervan overtuigd dat we in circulariteit en duurzaamheid net zo gaan uitblinken als in veiligheid. De reis er naartoe is niet makkelijk. Als trotse Rotterdammer zeg ik: niet lullen, maar poetsen. We zijn druk bezig met verduurzaming en investeren er volop in, maar kunnen het niet alleen. We hebben hulp nodig van overheden, collega- bedrijven en de consument.

En opeens heb ik als oud HEAO-student hierover gesprekken met de grote FMCG-fabrikanten, wereldwijd. En verkennen we hoe we samen het verschil maken, hoe we de hele waardeketen kunnen verduurzamen en hoe we dat voor iedereen betaalbaar houden: van grondstof tot supermarkt. Prachtig!