De Klassieker
Helaas ging de wedstrijd tussen deze twee rivalen niet door. De vaarweg was geblokkeerd door een staking voor een ‘vroegpensioen van de politie’, waardoor de veiligheidsdriehoek veranderde in een Bermuda-driehoek waarin de klassieker tijdelijk is verdwenen.
Ik vraag me de laatste tijd sowieso al af of we met z’n allen nog wel willen werken. Vanuit mijn situatie kan ik niet anders zeggen dan dat ik af en toe erg jaloers ben op de werkende man en vrouw. Ik moet van mijn doktoren stress vermijden, maar ik durf rustig te zeggen dat mijn handen jeuken om weer aan de slag te gaan.
Waarom? Op 17 september 2020 kreeg ik een doodvonnis: ‘Buikvlieskanker, we kunnen niets meer doen. U heeft misschien nog 6 maanden tot een jaar.’ We zijn inmiddels wat verder en ik ben me bewust van het feit dat ik heb gewerkt om te kunnen leven, maar ik vraag me de laatste tijd vaak af of ik niet weer iets moet gaan doen. Werken zonder stress moet toch mogelijk zijn, zou je zeggen…?
Hoewel, mensen die mij en ons bedrijf kennen, zullen begrijpen dat werken in de logistiek niet stressloos is. Dit schrijf ik met een glimlach!
Bijna 90% van mijn behandelingen heeft in Nederland plaatsgevonden, dit dank ik aan een aantal artsen van het Erasmus MC die het aandurfden om tot het uiterste te gaan, overigens ook op mijn verzoek: ‘U realiseert zich dat deze behandeling uw leven kan verkorten, mijnheer De Roo?!’ Daarnaast heb ik in Duitsland een vaccinatie met mijn eigen tumormateriaal of ‘markers’ gekregen. Het is bizar dat een man die verantwoordelijk is voor zoveel doden, juist dit soort baanbrekende behandelingen mogelijk heeft gemaakt. Overigens heeft hij ook onze haven, uit strategisch oogpunt, compleet platgebombardeerd, om maar even over historische momenten te spreken.
Kortom, in het kader van ‘mouwen opstropen en niet zeuren’, en gezien het in mijn eigen bedrijf op een bepaalde manier niet gegund is en soort van niet mogelijk is, ga ik mijn tijd besteden aan het naar Nederland halen van het laatste stukje van mijn behandeling. Waarom? Dit idee kwam bij me op door de Tour de France Femmes, die dit jaar ook in Rotterdam plaatsvond! Omdat dat kleine stukje, of zoals ze dat in het wielrennen noemen: ‘marginal gains’, misschien net het verschil kan betekenen tussen leven en dood.
Daarvoor zullen we jullie hulp hard nodig hebben, maar ik denk dat we daar met z’n allen aan kunnen werken.
Dat lijkt me een goed plan voor de haven, maar ook voor onze medemens in Rotterdam en omstreken. In plaats van ander tijdverdrijf, zoals staken of naar een voetbalwedstrijd kijken, kunnen we daar op maandag nog wat over napraten!
